Jij bent de ruiter van het paard, waar het paard je lichaam is en je geest de ruiter. Zoals mensen weten is dat de ruiter ook gedachten heeft. Je moet het paard dus temmen om het de goede richting op de laten gaan. Je lichaam is dus eigenlijk een ongetemd voertuig met een eigen karakter. Het is aan de ruiter die op het paard zit om het lichaam te temmen om het te sturen in de richting die het zelf op wil gaan. Het paard word dus overruled door de ruiter.
Een andere metafoor die hier op lijkt is: You were lost and now you are found
The essence of the story is that you are enough. your older son is your intellect (aka de ruiter). The wild feral entity (het paard). He can’t escape himself. He has to return to himself (het brein van de ruiter). Om vervolgens te accepteren wie hij zelf is. De ruiter op het paard. The intellect can’t understand the significance of the journey of the wasteful brother (de ruiter kan niet begrijpen / verklaren wat het paard wil. You have to leave yourself to understand the value of yourself. De dingen die je vergaart en de dingen je verliest zijn niet de jouwe. JE BENT , WAS en BLIJFT ALTIJD GENOEG. Je moet jezelf eerst verkrachten om de waarde van jezelf in te zien. Het paard moet eerst zijn enkel verstuiken of verdrinken om er achter te komen dat het respectievelijk uit te kijken waar hij loopt of verdrinkt.
In het hoofd van de ruiter denkt de ruiter op twee manieren, op de automatische piloot (systeem 1 denken) of niet op de automatische piloot (systeem 2 denken). Dat als de ruiter het op zijn beloop laat gaan, krijg je dus iets wat automatisch zo gebeurt. Als je in systeem 2 de ruiter bestuurt, en daarmee dus indirect het paard (je lichaam ofwel het paard), ben je dus in controle.
In het hoofd van de ruiter is ook de intentie van de ruiter.
Guy Ritchie – The Prodigal Son, aangevuld door Sem en Joep
Gecombineerde theorieën:
1. Ruiter en paard
2. Zoon met kinderen
3. Fase 1 en Fase 2
